ПРАН, пыран, быран (ЗДС: 145, 547) «очень; совершенно; совсем» ~ хак., алт. диал. пран, пыран id. Себер төрки, монг. телләреннән булса кирәк.

Дерив.: пыранный «бөтенләй» < пыранлай.