ПИЯЛА, пиала (в отличие от пыяла ) «фарфоровая чаша, чашка определённой формы» < фар. пийāлä «чынаяк, бокал; чикләвек оячыгы» < лат. phiala «киң төпле тустаган, эчемлек савыты» < грек. πυελος «чынаяк, тустаган һ.б.ш.». Räsänen 1969: 385; Kluge: 700; Тимергалин: 375–376.

Шул ук сүзгә рус. фиалка, фиолет сүзләре тоташа.