ПӘКТӘ (ЗДС: 523) «хлóпок; вата», брб. пақта «хлопковое растение» < узб. пахта < фар. пāхта, паһта «мамык, мамык үсемлеге». Räsänen 1969: 378.

Урта Азиядә яшәгән татарларда пахта бик таныш һәм актуаль сүз, чөнки анда халаекны пахта җыярга җәлеп итәләр.