ПӘЕЛ [пәйĕл] (Тумашева 1992: 170) «настроение; желание» ~ чув. пил, мар. пиäл id., ш. ук «бәхет» < уйг. пәйел id. > башк. (БТДҺ: 69) бәйел; бу сүзне мәел сүзеннән аерырга ярамастыр, ләкин м > б > п күчешләренең гарәп алынмасында күзәтелүе гадәти хәл түгел, аерым аңлатма сорый.