ПАНАЕР[паºнай ы̌р] иск. «гуляние, прогулка; народное гульбище по случаю (вне календарных праздниклв)» ~ кр.-тат. panayır id. < грек. πανηγυρις «җыелышып (җиңүчеләрне һ.б.) котлау». Тат. теленә бу сүз төр. теленнән кергән. Бу сүз белән рус. панегирик сүзе тамырдаш (Dobr. III: 23).