ӨЯЛӘ-Ү[өйәлә-], диал. (ТТДС II: 403) өймәлә-ү «валиться, лежать в поваленном виде» ~ башк. (БТДҺ: 257) өйәнә-ү id., каз. уйеле-, чаг. себ. өйәтә-ү «җайсыз ятып, оешу» (Тумашева 1992: 164), башк. өйәҙә-ү «торалмыйча яту» < тув., бур. үйэдэ- id. ← (алт.) үйэ «буын». Ш. ук өй-ү сүзенең тәэсире дә сизелә. Өй-ү, Өянәк, Өянке.