ӨФЕР-Ү[өфөр-] «дуть ртом; погасить свечу, лампу и т.п.» < гом. кыпч., госм. һ.б. үфүр- < үфгүр- id. өф < үф тәкълиди сүзеннән ясалган, өфер- нигезеннән өр-ү I (к.) килеп чыккан.

Дерив.: өферт-ү.