ӨТӘЛӘ-Ү «палить, опаливать», тат. диал., башк. (к. БҺҺ III: 151; БТДҺ: 161) ш. ук. (төп мәгънәдән тыш) «линять; быть облезлым, оборванным, изнуренным» ~ чув. (Ашмарин V: 381) вĕтеле «өтү, өтәләү» ← тат., башк. өт-, чув. вĕт- «өтү» фигыленең кабатланулы интенсивлык формасы.

Дерив.: өтәлән-ү «ярарга тырышып каударлану; өлтерәү»; өтәләгән «өтелеп өзгәләнгән, ертмачланган»; өтәләт-ү.