ӨР-Ү I«дуть» ~ чув. (Егоров 1964: 52) вĕр- < гом. төрки үр- < үwĕр- < үфĕр-, үфгĕр- id. (үф-гер-: -гер тәкълиди тамырлардан фигыль ясагыч кушымча), к. к.-балк., ком., аз., үзб. диал. үфүр-, чыгт. җүр-, хак. үбүр-, шор. үгүр- (Радлов I: 1810) һ.б.

Өр- продуктив нигез: өрел-ү, өрдер-ү; өрелмә, өрелмәле, өргеч; себ. үрүк «өреп кабартылган» (Радлов I: 1833). К. Өфер-ү.