ӨРПӘК I«пушистый, распушённый» < гом. кыпч. (каз. һ.б.) үрпек, үрпäк «таралмаган, өрпәйтелгән (чәчләр)», каз. ŏлпа, к.-калп. улпа, кырг. улпак ~ урпак «өрпәк», алт. үлбүрек «бизәнү-ясану әйбере буларак өке каурые», бор. төрки (ДТС: 627) ürpäk «өрпәк». Чаг. ш. ук себ. өрбөлтәк «өрпәк; элпә» (Тумашева 1992: 164) ~ бур. үрбэлгэ «өрпә».