ӨРКӘЧ, үркәч «горб верблюда; гора на горе» < бор. чыгт. öркäч ~ к.-балк. ёркеч, нуг., каз., к.-калп. öркеш, кырг. öркöч, үзб. үргәт, ургач, төркм. öркүч, аз. һöркүч, госм. öргүч id., алт. öркöш «өркәч; шаман төңгеренең калкулы ягы» ← үр- < öр- (к. Үр ) сүзе белән баглы, ләкин турыдан-туры үр-кәч дип нәтиҗәләргә ашыгу ярамас, к. бор. төрки (МК I: 129) örkü «үркәч».

Дерив.: өркәчле, өркәчсез.