ӨРЕК-Ү I(өректе, өрегү) «сильно испугаться, пугаться; в страхе терять самообладание» > мар. кч. үрк- (Исанбаев 1978: 20) < гом. төрки үрк-, бор. төрки һürk-, һürük- (к. Поппе 1938: 192), чыгт. һүрк- (к. Ясәви Ә. Дивани хикмәт. Казан, 1912: 164), як. үрт-, үргäр- ~ бур. үрге-, монг. үргэ- (Пекарский: 3171, 3175) id. эвенк. һурбул- «куркып, паникада качу» һ.б.; чув. ĕрĕх- «чыгымлау (ат тур.)» < тат.; үр-үк- *һүр- фигыленең интенсивлык формасы (үр-к-) булса кирәк. Чаг. Өр-ү II . ЭСТЯ I: 635–637.

Дерив.: өркәк, өркет-ү.