ӨҢ-Ү «делать, сделать углубление, промоину (о воде)» < гом. кыпч. уң- < бор. төрки (ДТС: 626) üŋ «казып керү; тишек тишү» сүзеннән. К. ш. ук як. оң- «чоку; куптару; казып керү һ.б.» (шуннан бик күп сүзләр ясалган). Чаг. эвенк. (ССТМЯ II: 280) уңулу «чокыр», яз. монг. ongγurxai «тишек, өн». К. Өңгер.