ӨҢ «передняя сторона; фактура меха» < гом. төрки öң, үң < бор. төрки (ДТС: 385) öŋ «төс, төсмер; алгы як» сүзеннән, к. ш. ук як. öң «уңдырышлы; төс, төсмер; чел, мездра»; öнчöх «түтә», төр ön «алгы як; киләчәк». К. Үң, чаг. Уң.