ӨН II«явь», диал. (эчк.) өң < гом. төрки үн, үң (төр. ön) «өн; күз алды; ал як» сүзеннән; к. диал. өн керү «айну» (ДС I: 254), Будагов I: 148–149; TS: 168. К. Өң.