ӨН I«голос, звук (единичный)», диал. «влияние на окружающих (о личности)» < гом. төрки үн id. (Радлов I: 1819), кырг. үүн, төркм. үйн, кр.-тат. ын, аз. ин id., төр. ün «өн, дан». Нуг., каз., кырг. ың «тавыш» (к. ыңгырашу) белән чагыштыру (Севортян, к. ЭСТЯ I: 625–626) дөрес түгел. Өн < ү‾н < *öгүн id. ö (тәкълиди) тамырыннан булса кирәк. К. Өндә-ү, Эндәш-ү.

Дерив.: өнле, өнсез.