ӨЛЕШ[өлөш] «часть, доля» > чув. (Сергеев 1968: 17) ĕлĕш, мар. үлүш id. < гом. кыпч., уйг., госм., төркм. (һ.б. угыз) үлүш id. ← *үл-, үлү- «өлешләү» (к. Өл-ү ) к. ш. ук себ., гом. кыпч. үлэш (> каз., к.-калп. үлес), кырг. үлöс һ.б. «өлеш» ← үлә-ү (к.). ЭСТЯ I: 627. Өлеш мәгъ. өлек сүзе дә бар бугай (һәрхәлдә өлеклә-ү бар). К. КБтә:

Баят, бирмешеңнән миңа кыл өлөк,

Күңлем булсын тере, ә нәфсем үлек.

К. Өлкә.

Дерив.: өлешле, өлешсез; өлешлә-ү.