ӨЙРӘТ-Ү, диал. үрәт-ү, миш. өрәт-ү, эрәт-ү < гом. кыпч. үйрэт-, башк. өйрәт-, башк. диал. үрәт-, кырг. öйрöт-, госм., чыгт. öйрäт- < огрäт- һ.б. (к. Радлов I: 1174, 1200), куман., уйг. әүрәт-, бор. төрки (ДТС: 38) ögret-, ügret- id. Иске тат. үгрәт- варианты XX г. башларына кадәр актив кулланылган. К. ш. ук төркм. öврет-, тув. ööрет- һ.б. «өйрәтү»; чув. вĕрент- «өйрәтү» ← вĕрен- «өйрәнү»; өйрәт-, күренеп тора ки, бор. өйрә- << *үгрә- фигыленең йөкл. юн., к. Өйрән-ү.

Дерив.: өйрәтел-ү, өйрәтеш-ү, өйрәтен-ү «өйрәтергә теләп кыбырсу», өйрәттер-ү; өйрәтке («укытучы ярдәменнән тыш берәр нәрсәгә өйрәтә торган дәреслек» һәм «күнегү, күнекмә» мәгъ. сирәкләп кулланыла); өйрәткеч; өйрәтмә´ («тәгълимат» мәгъ.) рус. учение сүзеннән калька, өйрәтүче һ.б.