ӨЙРӘ, диал. (ТТДС: 560; БТДҺ: 363 һ.б.) үрә, (ДС III: 62) ирә, ири «суп, похлёбка (с крупой, лапшой, вермишелью)» < (нуг.) үйре < уйг. диал., чыгт., алт., хак. үгре, бор. төрки (ДТС: 623) ügrä «өйрә, умач, онаш» >> як. үöрэ, кар. ивре, хак. диал. үгүрэ > һ.б. id. бор. *үгүрэг «уынты, умач» сүзеннән булса кирәк, ул сүз исә үгүр- «уу, уылдыру» ← (кырг.) үк- ~ уйг. öг-, хак. үү- ~ башк. (БТДҺ: 255) өгөү (өк-) ~ бор. монг. ügü-, бор. төрки (ДТС: 622–623) ügi-, ügü- (>> төркм. үви-) «уып ваклау», шуннан себ. (Тумашева 1969: 163) өгел-ү «уалу, тузанга әверелү». Чаг. Өйкә-ү. Räsänen 1969: 369; ЭСТЯ I: 324–325.

Дерив.: өйрәле («ярлы» мәгъ.), өйрәсез, өйрәлек (к. Ходайның фәрманы – тавык түккән ярманы; Буткалык дип тора идем, Өйрәлек тә калмады, такмаза).