ӨЗ-Ү «рвать, порвать» < гом. кыпч., уйг., чыгт., гом. угыз., бор. төрки үз-, төркм. үй-, үйз-, себ. (Дмитриева 1981: 170) öйс-, сары уйг. йүз- < *үйүз- id. *үй-, *үйү- фигыленең йөкл. юн.; к. ш. ук алт. диал., хак. үс- «өзү» һ.б. Радлов I: 1889, 1901; Будагов I: 134; ЭСТЯ I: 621–622.

Өз- бик продуктив нигез: өзел-ү, өзеш-ү, өздер-ү; өзек, өзем, өземтә, диал. өзенте; өзген, өзгенлек (чаг. бөлген, бөлгенлек ); өзмә. К. Йөзем, Өзлек, Өзлек-ү.