ӨЕР-Ү[өйөр-] «завихрить, закрутить; собирать косяк в кучу (о жеребце-вожаке)» < гом. кыпч., чыгт. үйир-, үйүр- < (чыгт., уйг.) үгүр-, бор. төрки (ДТС: 382) ögür- «бору, борылдыру» < *öй-гүр- id. ← *öй- «әйләнеп тору» (шуның йөкл. юн.); бу фигыль мәгънәсенә аның дериватларында бор. үй- < үг- «җыю, өю» фигыле дә контаминацион тәэсир ясаганлыгы күренә. Шулай, мәс., өер < үйүр, öйүр (к. Өер ) сүзе öй- тамырыннан да, үй- < үг- тамырыннан да ясала ала. Будагов I: 168.

Дерив.: өерел-ү, өереш-ү, өерт-ү; өермә ~ өерелмә; өерткеч; башк. (БТДҺ: 256) өйрелмәк, өйөрсөк, өйөрөм һ.б.