ОЯЛЧАН[ŏйалчан], диал. ойалчак, ойалчык «стыдливый» ~ башк. ойалсан, ойалсық id. < гом. кыпч., алт. уйалчаң, уйалчақ id. (к. Радлов I: 1630–1631) – оял-у (к.) сүзеннән булса кирәк, ләкин төп юнәлештәге (*ойа- ) фигыленнән дә (ойалчан ) булуы ихтимал, к. себ. (Тумашева 1992: 159) ойаң «оялчан».

Дерив.: оялчанлык; оялчанлан-у.