ОЧЛЫК[ŏчлŏқ] «конечность (рука, нога)» – бу сүз русчадан әд. телдәге уңышсыз калька (чөнки халык телендә очлык «нәрсәнең дә булса очына куела торган әйбер», мәс., чыбыркы очлыгы). Ихтимал, тат. телендә рус. «конечность» мәгъ. очалык сүзе булгандыр (оча – түшкәнең кунакларга бүлеп бирелә торган өлеше), шуны дөрес аңламау нәтиҗәсендә очлык сүзе пәйда булган.