ОРЫШ-У[ŏрŏш-] «журить, пожурить» < гом. кыпч. уруш- «сугышу», к.-балк., ком. урыш- (> нуг. урыс-) «тиргәү, сүгү». «Йомшак тиргәү» (к. мәкаль: Орышкан оҗмахлы, тиргәгән тамуклы) мәгъ. тат.-башк. телләрендә генә. Гомумән, уруш-, урыш- «сугышу, тиргәү, орышу» ур- «ору» фигыленең урт. юнәлешеннән, к. үзб., уйг. уруш- ~ чув. вăрç- «сугышу». Федотов I: III.