ОРГА-У, оргы- диал., (ТТДС I: 327) «размножаться»; «родить; забеременеть», «заставить родить» ~ башк. (БҺҺ III: 148; БТДҺ: 252, 259) орғо-, өргә-, өргө- «үрчү, ишәю» < бор. төрки *uruγ-a- id. (бу фигыль тат.-башк. даирәсендә генә сакланган); аның каруы бу сүзнең дериватлары киң таралыш алган, к. тат. ŏргачы, оргацы, оргац (Будагов I: 125; ТТДС I: 327; Тумашева 1992: 161), башк. орғас (БТДҺ: 252) «инәк, теше (бигрәк тә яшь терлек тур.)» < гом. кыпч., чыгт. урғачы (нуг., каз., к.-калп. урғашы), кырг. урғаачы id. ~ калм. urγäätši «оргачы; ана»; бик күп телләрдә һәм яз. ядкәрләрдә урагут «хатын», к. Räsänen 1969: 512; ЭСТЯ IV: 603–604. К. Орлык, Өргә-ү, Ыру.