ОРАН, себ. (Радлов I: 1653, брб.) уран «боевой клич; призыв» ~ каз. ŏран, чыгт., уйг., бор. төрки уран, алт., кырг., калм. уран, ураан id., к. ш. ук төр. диал. oran «оран; марка», алт. ш. ук «күмәк җыр, гимн» (ураанда- «бергә җырлау», к. Баскаков I: 121) – монг. телләреннән булса кирәк, к. яз. монг. uri «чакыру; кычкырып дога кылу» һ.б. ЭСТЯ I: 601–602.

Дерив.: оранла-у; оранчы, оранчыл.