ОЛЫК[ŏлŏқ], диал. (ДС I: 234) ылук «луг» ~ чув. улăх, удм. улыг, мар. улық, олық, алық «болын» рус. луг «болын» яисә лог «уйсулык» сүзеннән булса кирәк; улык мари русчага «луговые мари» дип тәрҗемә ителә (Иделнең сул ягы – түбән тигезлекле җирләр күз алдында тотыла). Чаг. ш. ук тат. диал. уйлык «тигез түбәнлек». Фин-угор телләрендә дә (удм.) ул «түбәнлек». Монда халык этимологиясенә урын бар.