ОЛЫГАЙ-У[ŏлŏғай-], олгай-у «стать старым, пожилым; входить в преклонные лета» < гом. кыпч., уйг., үзб., чыгт., бор. төрки һ.б. улғай-, улуғай- id. ← улуғ (к. Олуг, Олы ); уйг., үзб., чыгт. телләрендә бу сүз конкрет, матди «үсү; зураю» мәгъ. кулланыла.

Олғай сүзендә кыпч. телләрендә закончалыклы рәвештә редукцияләнгән -ғ- авазы саклануы кызыклы.

Дерив.: олыгаеш-у, олыгайт-у «олы, карт дип исәпләү» мәгъ.