ОЛТАН «подошва обуви, подмётка» > мар. ултан, утан, удм. ултон ~ каз. ŏлтан < гом. кыпч. ултан, ултаң, алт. ултан, ултам, ылдаң, алт., уйг. диал. ултаң (к. Радлов I: 1699–1700) id., чыгт. (XV г.) ултаң гöн «калын күн», бор. төрки (ДТС: 609; Clauson: 131) uldaŋ, ulduŋ > тув., хак. улдуң; як. уллуң «олтан». Авазлар составы буенча төркм. олтаң, ком. диал. ортан, тув. ултуң һәм иске тат. (Будагов I: 83) ŏлдуан id. аерылып тора. Тув. һәм як. сүзләре «чирек (адымның дүрттән бер өлеше), фут» мәгъ. кулланыла (ш. ук тат. табан id.).

Олтан сүзе, безнеңчә, бор. *ултанғы «өстенә басып йөргеч» сүзеннән һәм ултан- «өстенә басу, таяну» ← улта- «аяк астына салу, аяк асты итү» фигыленнән. К. Олтар-у.