ОЗАТ-У «сопровождать, сопроводить, проводить (гостя)» > чув. ăсат- < гом. төрки уза-т- «озайту, озынайту, озату, тоткарлау» (Радлов I: 1762); бу сүзнең оз < уз сүзеннән килеп чыкканлыгы ачык булса да, ясалышы һәм мәгъ. үзенчәлекләре табышмаклы. Тат. (җеп) озату «киләптәге яисә күшәдәге җепне буйлык итеп сузу» оза-уның «сузылу» мәгънәсеннән. Кунакны (кызны) озату да «сөйләшүне сузу, озак итү» мәгънәсеннән булса кирәк. Озат-у < узат-у тур. бик тәфсилле Будагов I: 130–131. «Җеп, бау сузу» мәгъ. борынгыдан килә, к. як. уһат- id.