ОЗ[ŏз] диал. (Добруҗа татарларында) «расстояние; значительное расстояние», к. әкият башламында аз китте, оз китте ~ төр. az gitti, uz gitti, dere, tepe, düz gitti «аз китте, күп китте, елга, түбә, төз (дала) китте» (шуңа охшаш башламнар азәри, гагауз, кырым-татар фольклорында да очрый) < гом. төрки *уз, к. гаг. уз, хак., як. ус, уз «аралык; озынлык; тигезлек» – чув. вăрах «озак», вăрăн «озын» сүзләренә караганда һәм монг. урту «озын» сүзен дә исәпкә алганда, бор. төрки *ур (безнеңчә, *урғ) тамырыннан килә.

Бу тамыр нигез шактый продуктив: к. Озай, Озай-у, Озак, Озакый, Озат-у, Оза-у, Озын, к. Будагов II: 130–131.