НЫК «крепко, крепкий» > мар. нык, чув. нăк, нăх < гом. кыпч. нық id. Г. Рамстедт (Ramstedt 1935: 276) яз. монг. niγta > бур. нигта, эвенк. никта «пөхтә, төгәл, җентекле» сүзе белән чагыштыра һәм моны бүтән тикшеренүчеләр дә кабатлый. Ләкин монда семантик хилафлыклар да юк түгел. Хәер, хәз. монг. сөйләшләрендә нягт «пөхтә» белән бергә нях, ниг «таш; нык» сүзе дә бар. Нык сүзе (иске сүзлекләрдә нуқ ) төрки телләрдә бүтән чыганактан да килә ала, к. Ныкла-у, Ныклы . Räsänen 1969: 353; Федотов I: 371; ССТМЯ I: 637.

Дерив.: ныгай-у, ныкла-у; к. Ныкы-у, Ныкта-у.