НӘҮМИЗ[нәwмиз], диал. (ДС I: 139) намиз, намид, себ. (Тумашева 1992: 157) намыт «обескураженный, лишённый надежд» < фар. нäwмūд «өметсез хәлдә», ГТРС: 465.
Дерив.: нәүмизлек; нәүмизлән-ү.