НӘРӘТӘ, мәрәтә (ДС I: 142; БҺҺ II: 184) «нерёт, нерёта» ~ чув. нерет, нерете, мар. диал., удм. диал. нäрäтä id. – рус сүзе кебек үк, бор. бер фин-угор теленнән, к. фин. merta «нәрәтә, мурда». Үзб. диал. (к. ЎХШЛ: 192) нәрәтә id. < тат. Фасмер III: 65; Аникин: 404 (рус. диал. нарта «нәрәтә» тур.).