НАЯН[наºйан] «плутоватый; шаловливый; лентяй» > чув., рус. диал., морд., мар., удм., коми һ.б. наян, як. наяан «наян; көшкел» < бор. тат. найан ~ алт. ньайан, йайан, йайаан «шәһитләрнең тынычсыз рухы» сүзеннән (й- > н-) к. ш. ук Заятүләк, Чая, Шаян. Рус сүзе тур. Аникин: 405 (надан сүзеннән дигән фараз китерелә, ләкин бу дөрес түгел). Ахметьянов 1981: 24–25.

Дерив.: наянлык, наянлан-у. Рус телендә наян нигезеннән күп сүзләр ясалган: наянка; наяный, наянливый, наянистый, наяноватый; наяниваться.