НАЧАР, диал. (себ., миш.) нацар, надзар «плохо; плохой» > чув., мар., удм. начар id., мар. диал. незер «ярлы» (Саваткова: 100) < фар. нäчāр (үзб., таҗ. ночор) «чарасыз; бернәрсәсез». Төрки телләрдә киң таралган сүз (башк. насар, каз. нашар id.).

Дерив.: начарлык; начарлан-у, начарай-у.