НАСЫР диал. «чаяние; проблеск удачи, счастья и т.п.» ~ башк. (БТДҺ: 243) наçыр id.< гар. нäс̣р «ярдәм; уңыш, алгарыш, җиңү» сүзеннән фар. һәм төр. телләрендә мәгънәсе бераз үзгәреп килеп чыккан. Тамыры – нс̣р «ярдәм итү», шуннан ук иске тат. носрат «җиңү, уңыш», насыйр «ярдәмче, ярдәм итүче».

Дерив.: насырлы «эше уңучан», насырсыз.