НАМӘ «письмо; что-либо написанное (для чего)» – широко используется как словообразовательная морфема < фар. нāме < бор. фар. namak «язу, китап»; бор. төрки, монг. nam, nom «китап; изге китап, закон» < сугд. nwm (ДТС: 360–361) сүзе дә намә белән баглы. Кайберәүләр (Баскаков, Малов) ном сүзен намус белән баглыйлар.