МЫЛҖЫ, ымылҗы (ТТДС I: 310, 526) «угодливый; податливый; мягкотелый, слишком легкий (о тесте)» – онопоэтик (образлы) сүз булса кирәк, һәрхәлдә шундый тамырдан: мылҗы < *мылчы (сүз уртасындагы -җ- < -ч- була) ← *мыл . Шуннан башк. (БТДҺ: 238–239) мылый-у ~ мыййыл-у «тиктәскә елмаю; ярамсакланып елмаю-көлү» ~ як. мылай- «киң елмаеп тору (күренү)»; каз. мылжы-у, кырг. мылҗы- «кирәксезгә сөйләү» < мылчы-у id. (булса кирәк); каз. мылжың, мылжың «мәгънәсез ягымлы, ялагай» ~ к.-калп., кырг. мылҗың «күп сөйләүчән, лыгырдык, телдәр». К. Мылҗыра-у, Мылҗы-у. Чаг. Мызы-у.