МУЛ «обильно, обильный» < гом. кыпч., уйг., үзб. мол, угыз., чыгт. бол «мул; киң; батыр» (к. Радлов IV: 1669) ~ фар., көрд. bol «җитәрлек; җитте», һинд. mol «байлык, хак, кыйммәт» – халыкара киң таралган сүз, к. ЭСТЯ II: 184–185.

Дерив.: муллык; мý лча; муллан-у.