МУЕН[муй ы̌н] «шея» < нуг., каз., к.-калп., алт., хак. мойун, гом. угыз, уйг., к.-балк., ком., к.-калп. диал. бойун, үзб., каз. бойын, буйын id. – бор. төрки *моой [> як. моой, чув. муй, мăй, мый, мыйă (Сергеев 1971: 86)] «муен» сүзеннән (-н – тән әгъзасы атамаларына ялганучан кушымча, к. борын, буын, куен, ирен, яурын ), к. ш. ук госм. бой «муен» (шуннан бой «буйсынган кабилә»). К. тунг.-маньч. мойе, моңон < монгон һ.б. «муен» (ССТМЯ I: 546). Ихтимал, бу сүз тәүдә «муенса» мәгъ. булгандыр. ЭСТЯ II: 80–82.

Муен продуктив сүзьясагыч нигез, к. регуляр ясалмалар – муенлы, муенса, муентык, аерым нигезләр – Боендырык, Буйсын-у, Муенчак.