МӨШКӘЧ, мөшкәш (миш., ЗДС: 484–485) «рахит; рахитик», «боль в животе; согнувшийся от боли в животе» < фар., таҗ. муче-и-кäҗ «кәкрәйгән арка (мөчә)». К. Мөчә һәм Кәҗ.

Дерив.: (Рамазанова 2013) мөшкәчле (шунда мөшкәчне дәвалауда кара халык ысуллары тур.).