МӨТӘК, диал. (ТТДС I: 302) метәк (ТТДС II: 222, 232) метеч, мәтәч, башк. (БТДҺ: 236) мөтик, мөтәк «бита, большой козон; альчик вообще» ~ чув. мĕтĕç id.; себ. (Тумашева 1992: 154) мöцöк адышу «төз атуда ярышу», чув. мăчăк «мөтәк». Чаг. рус. битюг, битюк «зур гәүдәле ат токымы; ат ашыгы» (этимологиясе ачык түгел, фаразлар гына бар, к. Фасмер I: 164), чаг. ш. ук рус. биток «аткы кузна».