МӨҢКЕ[мөңкө] «уросливый, норовистый» ~ каз. мөңкi id. монг. мүнгүй «менгесез (ат тур.)» булса кирәк, к. түбәндәгеләрне.

Дерив.: мөңкетәк < мөңкечәк «егып төшерүчән; яшь ат» < мөңке-чәк.