МӨН II(ЗДС: 476; башк.), мен «дефект; скрытый порок, недостаток» ~ ком. мин, каз. (Будагов II: 255) мын, кырг. мун, мүн, төркм. мүүн, муйн, бор. төрки (ДТС: 352–353) mün, (Мухамедова 1972: 82) бүн id., бор. төрки (Clawson: 347) büin id. һ.б. ЭСТЯ VI: 88–89 (тат., башк. тулысынча китерелмәгән, муң «моң» сүзе белән чагыштырыла: безнеңчә, бу раслама исбатка мохтаҗ).

Дерив.: мөнсез «шелтәсез». Бүтән дериватлар мен вариантында.