МӨГРӘ-Ү, мөңгерә-ү, мөгөрә-ү, «глухо мычать (о коровах)» – гом. төрки мүңгүрэ-, мүгүрэ-, мүүрэ- id. исемләшкән мөңгер < мүңгүр (к.) имитативыннан. К. ш. ук (ССТМЯ I: 546–547) монг. бур. мööрэ- < яз. монг. mögöre-, mögöri-, тунг. моро-, мура-, мэрэ- «мөңгерәү, ажгыру, бакыру». Федотов I: 340; Иванов 1993: 212.

Дерив.: мөгрән-ү, мөгрәш-ү, мөгрәт-ү; мөгрәвек.