МОНАР «туманное небо; низкие облака, мгла»; сирәгрәк «мираж» ~ гом. кыпч. мунар id., кырг. мунарык ← мунар- «томан йомгакланып куеру» фигыленнән; бу сүзнең «чишмә» мәгъ. дә бар: бор. төрки (ДТС: 345; Боровков 1963: 224) mïŋar ~ кар. мынар, кр.-тат. бунар (Татар Бунары – «Татар Чишмәсе» – Украинада бер шәһәрчек), төркм. мүңер, иске төрки ядкәрләрдә (к. Мухамедова 1973: 82) бығар, бынар, бынаар «кое», төр. pınar «зур чишмә»; сүзнең тарихи нигезе – муна-, мана- «болгану, кайнау», к. уйг., калм., монг. манан «таман», манар-, манара- «томанлану» (Номинханов 1975: 281). Чаг. Мондыз.