Тэтимол 2015

МОКЫТ[мŏқŏт] «тупица, неумеха; имя фольклорного героя-тупицы, блиставшего, однако, своеобразным остроумием» ~ мар. мокыт, мар., удм. могыт ~ як. моғотох, монг. моғотақ «мокыт; сүлпән» (к. Пекарский: 1577). Морфологик җәһәттән мокы-т «аңгыралык» тат. диал. мокы-, мŏқа-, мŏға- (Тумашева 1992: 152), кар., каз. мŏқа-, кырг., алт. (Радлов IV: 2121) моқо- ~ монг. мохо-, моху- ~ эвенк. муку- (к. ССТМЯ I: 552–553) «тупару → аңгыралану» фигыленнән ( бор. сүзьясагыч кушымча), бу фигыль исә мŏқ < муқ < моқ (к. Мок I ) «тупа → аңгыра» сүзеннән. К. Мокай, Мүкләк.



Предыдущая статья            Следующая статья