МИҺЕР «любовь, доброта, милосердие; солнце (в поэзии)» < фар. меһр id. (к. Будагов II: 270), ш. ук Митра «кояш һәм изгелек тәңресе» (аның тур. к. МНМ: 154–158). К. түбәндәгене.

Дерив.: миһерчелек ~ себ. (Тумашева 1992: 151) мигерцелек «шәфкать, миһербанлык». К. Айзар-Байзар, Мир. К. түбәндәгене.