МИҢГЕ, миңке (аңгы-миңге парлы сүзендә, сирәгрәк аерым да кулланыла) «бессознательный; растерянный, оглушённый» << монг. мэңгүй, мэңигүй «мисез» (мэңи «ми»), к. каз. мәңгү id. Икенче яктан к. Миңгерә-ү.